سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت) در خصوص اعتصاب غذای زندانیان سیاسی بیانیه ای صادر کرد.متن این بیانیه به شرح زیر است:
دوازده روز از اعتصاب غذای جمعی از پاک ترین فرزندان این سرزمین که جرمی جز حق گویی و حق جویی و وطن دوستی نداشته و ندارند، می گذرد. به راستی جای بسی تأسف و شرمساری است برای آنانکه انسانی را به سرحدی از رنج روحی و جسمی می رسانند که برای رهایی از آن ستم و احقاق اولیه های حقوق انسانی خویش، از مایه جان و سرنهادن به رنجی دیگر بهره گیرد.
مگر این سرفرازان میهن چه خواسته نابجا و گزافی دارند که از توان این مدعیان اداره جهان خارج است؟ آیا درخواست رعایت قانون و آیین نامه ای که اینان خود تدوینش نموده اند، درخواست خارق العاده ای است؟ آیا درخواست حفظ کرامت انسانی زندانی و نثار ننمودن ناسزا و سر ندادن فحاشی، خواست خارج از موازینی است؟
مگر مدعیان حکومت علوی نشنیده اند این نوای علی (ع) را خطاب به سپاهیانی که به دشمن ناسزایی گفته بودند و او را به خروش آورده بودند که : "انی اکره لکم ان تکونوا سبابین" (من از اینکه دشنامگر باشید متنفرم) حال چگونه است که درخواست یک زندانی برای اینکه شخصیتش حفظ شود، غیر قابل پذیرش قلمداد می شود؟ امروز این درد را در این مملکت به کجا باید برد که زندانی سیاسی نه برای اینکه آزاد شود و نه برای اینکه به مرخصی بیاید که برای اعتراض به عدم رعایت ابتدایی ترین حق انسانی اش باید اینچنین زجر و درد ستم را بر خود بار نماید؟
واقعاً در قاموس اینان جرم عبدالله مومنی (سخنگوی سازمان)، علی ملیحی (مسوول روابط عمومی سازمان) و بسیاری بزرگمرد دیگر چیست که باید چنین تاوان های سنگینی را بر ایشان تحمیل نمود؟ چه گناه نابخشودنی مرتکب شده اند که مستحق چنین جور و ستمی آشکار شده اند؟ جز اینست که از میوه ممنوعه آگاهی چشیده اند و به دیگران چشانده اند؟ جرم اینان از نظر مستی زدگان قدرت، چیزی جز دانستن و فهمیدن نیست و چه جرمی که اینها عین فضیلت و مکارم اخلاقی است و در حقیقت باید گفت وای به حال حاکمیت و قوه قضاییه ای که مجرمینش، پاک ترین مردمانند و قهرمانان و اسوه های پایداری ملت.
در این بین اما چیزی که بیش و پیش از هر چیز نگرانی عمده همگان را در پی داشته است، سلامتی و بلکه حیات این عزیزان آزاده دربند است. سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت) قاطعانه به حاکمان مست از شراب قدرت و منحرف سازان انقلاب و تخلف کنندگان از میثاق ملت هشدار داده و مصرانه می خواهد که از کجراهه خویش بازگردند، از این قانون شکنی آشکار دست بردارند و به خواسته های به حق این دربندان آزاد گردن نهند.
ما هشدار می دهیم که مسوولیت کم شدن حتی تار مویی از سر عزیزانمان بر دوش ایشان است و هر خطای نابخردانه ای پاسخی قاطع از طرف ملت سبز ایران در پی خواهد داشت.
سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت)
شانزدهم مردادماه یکهزاروسیصدوهشتادونه
منبع:ادوارنیوز
دوازده روز از اعتصاب غذای جمعی از پاک ترین فرزندان این سرزمین که جرمی جز حق گویی و حق جویی و وطن دوستی نداشته و ندارند، می گذرد. به راستی جای بسی تأسف و شرمساری است برای آنانکه انسانی را به سرحدی از رنج روحی و جسمی می رسانند که برای رهایی از آن ستم و احقاق اولیه های حقوق انسانی خویش، از مایه جان و سرنهادن به رنجی دیگر بهره گیرد.
مگر این سرفرازان میهن چه خواسته نابجا و گزافی دارند که از توان این مدعیان اداره جهان خارج است؟ آیا درخواست رعایت قانون و آیین نامه ای که اینان خود تدوینش نموده اند، درخواست خارق العاده ای است؟ آیا درخواست حفظ کرامت انسانی زندانی و نثار ننمودن ناسزا و سر ندادن فحاشی، خواست خارج از موازینی است؟
مگر مدعیان حکومت علوی نشنیده اند این نوای علی (ع) را خطاب به سپاهیانی که به دشمن ناسزایی گفته بودند و او را به خروش آورده بودند که : "انی اکره لکم ان تکونوا سبابین" (من از اینکه دشنامگر باشید متنفرم) حال چگونه است که درخواست یک زندانی برای اینکه شخصیتش حفظ شود، غیر قابل پذیرش قلمداد می شود؟ امروز این درد را در این مملکت به کجا باید برد که زندانی سیاسی نه برای اینکه آزاد شود و نه برای اینکه به مرخصی بیاید که برای اعتراض به عدم رعایت ابتدایی ترین حق انسانی اش باید اینچنین زجر و درد ستم را بر خود بار نماید؟
واقعاً در قاموس اینان جرم عبدالله مومنی (سخنگوی سازمان)، علی ملیحی (مسوول روابط عمومی سازمان) و بسیاری بزرگمرد دیگر چیست که باید چنین تاوان های سنگینی را بر ایشان تحمیل نمود؟ چه گناه نابخشودنی مرتکب شده اند که مستحق چنین جور و ستمی آشکار شده اند؟ جز اینست که از میوه ممنوعه آگاهی چشیده اند و به دیگران چشانده اند؟ جرم اینان از نظر مستی زدگان قدرت، چیزی جز دانستن و فهمیدن نیست و چه جرمی که اینها عین فضیلت و مکارم اخلاقی است و در حقیقت باید گفت وای به حال حاکمیت و قوه قضاییه ای که مجرمینش، پاک ترین مردمانند و قهرمانان و اسوه های پایداری ملت.
در این بین اما چیزی که بیش و پیش از هر چیز نگرانی عمده همگان را در پی داشته است، سلامتی و بلکه حیات این عزیزان آزاده دربند است. سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت) قاطعانه به حاکمان مست از شراب قدرت و منحرف سازان انقلاب و تخلف کنندگان از میثاق ملت هشدار داده و مصرانه می خواهد که از کجراهه خویش بازگردند، از این قانون شکنی آشکار دست بردارند و به خواسته های به حق این دربندان آزاد گردن نهند.
ما هشدار می دهیم که مسوولیت کم شدن حتی تار مویی از سر عزیزانمان بر دوش ایشان است و هر خطای نابخردانه ای پاسخی قاطع از طرف ملت سبز ایران در پی خواهد داشت.
سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت)
شانزدهم مردادماه یکهزاروسیصدوهشتادونه
منبع:ادوارنیوز
No comments:
Post a Comment