نامه تظلم خواهی جمعی از دانشجویان دانشگاه پیام نور مشهد

جمعی از دانشجویان دانشگاه پیام نور مشهد، با انتشار نامه ای به برسی آنچه بر دانشجو و دانشگاه و اهداف آنها در یک سال و نیم اخیر رفته است پرداخته اند. در این نامه دانشجویان همچنین اشاره ای به حادثه ی ۴ آبان ماه سال ۸۸ در دانشگاه پیام نور مشهد کرده اند

در روز ۴ آبان ماه، حمید رسایی نماينده حامی دولت احمدی نژاد طی سخنرانی در این دانشگاه، دانشجویان مخالفان دولت را به "دم سگ" تشبيه كرد. رسايی همچنين در اين مراسم به مرجع عاليقدر شيعه آية الله العظمی منتظری توهين های مکرری کرد که این سخنان وی موجب اعتراض گسترده دانشجويان با شعارهای "مرگ بر دولت كودتاچی" و "مرگ بر ديكتاتور" شد. گفتنی است که در جریان سخنرانی رسایی و بعد از ان درگیری های بین دانشجویان و نیروهای بسیجی رخ داد که در نهایت چند تن از دانشجویان این دانشگاه بازداشت و با محرومیت از تحصیل مواجه شدند.

متن کامل این نامه به شرح زیر است:


"یحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم “النساء(۱۴۸)
“خداوند علنى كردن سخن در باره‏ى بدى [ديگران‏] را دوست ندارد مگر كسى كه بر او ستم رفته باشد"

جنبش دانشجویی، کوششی است در راستای تحقق اهداف و آرمانهای مشترک، که با شبکه‌های تعامل غیررسمی انجام می پذیرد.ازتفاوت جنبش های دانشجویی با سایرجنبش های مدنی عدم توجه به منافع شخصی و گروهی و حرکت مستقل بدون توجه به کسب منافع گروه خاصی است. جنبش دانشجویی خواستگاه قدرت نبوده، بلکه منتقد قدرت و مخالف تمامیت خواهی و قانون گریزی است ویکی از مشی های خود را ادای قانون مندی دقیق و نقد منصفانه قدرت- برای جلوگیری از توزیع نامتوازن قدرت سیاسی- می داند

خردادماه ۸۸ براین بودیم که می توانیم گونه های مردم سالاری و دموکراسی را در کشورمان ایفاگر باشیم، پس با ورود به عرصه ی سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در یک حاشیه امن اجتماع که به زعم خویش آن را دانشگاه می پنداشتیم به سمت اهداف و برنامه هایمان که همانا بر پایه مردم سالاری ودموکراسی و در چهارچوبی از قانون مداری است شتافتیم بی خبر از آنکه چه بی عدالتی در انتظارمان به کمین نشسته. گذشت یک سال از حادثه ی ۴ آبان ماه در" دانشگاه پیام نور مشهد" وقلع و قمع دانشجویان معترض در ۵ ماهگی کودتای خردادماه ۸۸ مارا بر آن داشت که گوشه ای از آنچه طی سال گذشته از بی عدالتی و نابرابری و ظلم و ستم که بر ما روا شد را بازگو کنیم. شاید هوشیاران ناشنوا و بینندگان کور این حادثه وحوادث مشابه که در سرتاسر این مرز پرگهر کم اتفاق نیافتاده است را تلنگری باشد، چرا که نه گفتند و نه شنیدند و نخواستند بگویند و نخواستند بشنوند! و از آنجا که تاب شنیدن صدای مخالف نداشتند کمر بستند به از میان بر داشتن مخالفان، پا نهادند بر روی اندیشه پاک "زنده باد مخالف من"

آنان که سنگ آزادی بیان به سینه میزنند و مدعی کرسی آزاد اندیشی بودند، چه شد که تاب انتقاد به جا و بحق دانشجویان مسلمان خویش را از کف بدادند!؟ گمان بردند با محرومیت های ظالمانه شان که دامان پاک چندین دانشجو را گرفت توانستند دانشگاه را یکدست وهمفکرخویش کنند

وه، که چه خیال باطل و موهومی

در بیدادگاه های خود دادخواهانی چون زیدآبادی، مومنی، تاج زاده و... را محاکمه کردند وجلوی دیدگان مردم ندای مردم را به خون غلطانیدند، آری اینان همانانی بودند که قرآن به نیزه کردند وخود را منادی حق گمان برده

" بَلِ اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَهْوَاءهُم بِغَيْرِ عِلْمٍ فَمَن يَهْدِي مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ " نه بلكه كسانى كه ستم كرده‏ اند بدون هيچ گونه دانشى هوسهاى خود را پيروى كرده‏اند پس آن كس را كه خدا گمراه كرده چه كسى هدايت مى‏كند و براى آنان ياورانى نخواهد بود. روم/۲۹

حال با گذشت یک سال از روزی که در تاریخ دانشگاه و دانشگاهیان جاودان خواهد ماند، کماکان زنده ایم و ایستاده ایم تا فریاد برآوریم: " دانشگاه زنده است".

جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه پیام نور مشهد مقدس

منبع: دانشجو نیوز